А цяпер мне і падумаць дзіка,
Што цябе калісьці не было, –
Добры дзень,
Унучка Дамініка –
Воч маіх апошняе сьвятло.
Радуюся ўсьмешцы, плачу, крыку,
Тытулу шаноўнейшаму – дзед.
I малюся: ўнучку Дамініку
I пасьля мяне ня ўкрыўдзі, сьвет!
Ланцугу жыцьця хапае зьвеньняў
Звычкі навязаць,
Каб не ўцяклі.
Зьмена прозьвішчаў і пакаленьняў,
Перамена мейсцаў на зямлі.
|
|
